Rek bij breuk

De rek bij breuk of de uiterste rek is een materiaalkenmerk dat verwijst naar de hoeveelheid verlenging of rek die een rubbermateriaal kan ondergaan voordat het breekt. Dit wordt meestal uitgedrukt als een percentage van de oorspronkelijke lengte van het materiaal. Standaard elastomeren vertonen een rek bij breuk tussen 100 en 800%. Bij sommige rubbers kan deze waarde aanzienlijk overschreden worden. Het meten van de rek bij breuk wordt doorgaans uitgevoerd volgens gestandaardiseerde testmethoden, zoals ASTM D412 of ISO 37.