Rubber compounds

Natuurlijke en synthetische rubbers zijn geen materialen in de algemene zin van het woord, maar slechts basismaterialen waaraan een aantal stoffen worden toegevoegd voordat het materiaal kan worden verwerkt in een rubber productieproces. Naast het basismateriaal rubber bevatten alle elastomeren talrijke toevoegingen zoals vulstoffen (bijvoorbeeld roet), weekmakers, verwerkingshulpmiddelen, verouderingsbeschermingsmiddelen, vulkanisatiemiddelen, vulkanisatieversnellers, activatoren, vulkanisatievertragers, pigmenten enz. Gemiddeld bestaat een elastomeercompound uit 10 tot 20 verschillende ingrediënten. Het totaal van al deze ingrediënten wordt rubber compound of de elastomeercompound genoemd, de samenstelling en verwerkingswijze van alle ingrediënten tot een rubber compound staat beschreven in een zogenaamd rubber receptuur, het proces wordt ook wel compounderen genoemd.

Het gebruikte basisrubber bepaalt de basiseigenschappen van het rubber eindproduct, vooral de verouderingsbestendigheid en de flexibiliteit bij koude temperaturen, evenals de eigenschappen voor media zoals oliën, brandstoffen, water en oplosmiddelen. De mate van mechanische eigenschappen zoals elasticiteit en stevigheid is mede afhankelijk van de polymeerbasis en van fillers met zogenaamde versterkende roetstoffen of lichte vulstoffen. Met behulp van aanvullende ingrediënten kunnen bepaalde eigenschappen worden gevarieerd (zoals de hardheid) en/of verbeterd. Bijvoorbeeld flexibiliteit bij koude, schokelasticiteit, permanente drukvastheid, hitte- en zwelweerstand. Een rubber receptuur is zeer complex en wordt vaak speciaal ontwikkeld voor een bepaalde toepassing. Tijdens productieprocessen verkrijgen rubber compounds hun uiteindelijke mechanische, chemische en fysische eigenschappen door middel van een vernetting of vulkanisatie proces bij een hoge temperatuur in de matrijs. Om deze reden worden rubber compounds ook wel aangeduid met thermoset rubbers (TSR).