Thermoplastische elastomeren (TPE)

Thermoplastische elastomeren (TPE)  is een verzamelnaam van rubberachtige kunststoffen die zich bij kamertemperatuur hetzelfde gedragen als thermoset rubbers (TSR), maar die bij hogere temperaturen plastisch kunnen vervormen.

TPE’s kenmerken zich door hun omkeerbaar (reversibel) vernettingsproces. onder andere door fysieke vernettingspunten (crosslinks), die bij verhitting loslaten zonder de macromoleculen te ontbinden. In tegenstelling tot TPE’s, zijn thermoset rubbers opgebouwd uit chemisch wijdmazige, permanent aan elkaar vernette polymeerketens. Deze vernettingen kunnen niet ongedaan worden gemaakt zonder ontleding van het materiaal. TPE’s worden onder andere door middel van kunststof-spuitgiettechnieken verwerkt tot rubber vormdelen, hebben een relatief eenvoudige verwerkbaarheid en zijn over het algemene goed herbruikbaar of herverwerkbaar.

TPE’s zijn onder te verdelen naar type basispolymeer, waaronder TPE-A (polyetheramide), TPE-E (polyetherester), olefin blend (TPE-O, EP/PPO), styreen block polymeer (TPE-S, SBC, SEBS), polyurethaan (TPE-U, TPU)  of thermoplastische vulkanisaten  (TPE-V, PP/EPDM, PP/NBR).

In de afgelopen decennia is de diversiteit in TPE materialen enorm gegroeid, en zijn de kwaliteiten van TPE’s enorm verbeterd. TPE’s zijn terug te vinden vele in soft-touch-toepassingen, zoals in handgrepen of beschermende behuizingen, of interieurs in auto’s. Maar ook zien we TPE’s steeds vaker terug in technische toepassingen voor afdichtingen of demping.

Thermoplastische elastomeren (TPE) en thermoset rubbers (TSR)  verschillen ten opzichte van elkaar in warmtebestendigheid, mechanische sterkte en duurzaamheid, chemische bestendigheid, kruip en relaxatie, veroudering, weerstand tegen omgevingsinvloeden en kosteneffectiviteit in bepaalde toepassingen.  De keuze tussen een TPE of thermoset rubber hangt sterk af van de specifieke vereisten van de toepassing en de omgevingsomstandigheden waaraan het materiaal of vormdeel wordt blootgesteld.